Gaurkoan, Nafarroako Pirineoetako mendi ezagunenetako bat ezagutuko dugu, eta ondoren, bertara joateko ibilbidearen berri ere izango dugu.
Hiru Erregeen Mahaia Goi Nafarroako mendirik altuena da, Bearnoren eta Aragoiren artean muga egiten duena, Pirinioetan kokatuta dago eta Erronkariko ibarraren ipar ekialdean kokatzen da. Gailurretik Atxerito iboiaren ikuspegi ezin hobea dago.
Izenaren nondik norakoari erreparatuz, erronkarieraz "Iror Erregeen maia" deritzo, gaztelaniaz "Mesa de los Tres Reyes", aragoieraz "Meseta d'os Tres Reis", okzitanieraz Tabla d'eths Tros Rouyes" eta frantsesez berriz "Table des Trois Rois".
Aurretik aipatutako izenetan, hiruretan ikusi ditzakegu hiru erregeak, izen guztietan agertzen baitira. Mendiaren izenek Nafarroako, Aragoiko eta Frantziako erregeei egiten die erreferentzia. Diotenez, bertan, aintzinako erresuma horien mugak batzen bait ziren bertan. Beste askoren ustez berriz, mendiaren izenak ez du zerikusirik erregeekin, eta soilik mendiaren gailurreko lautasunarengatik ematen zaio izen hori.
Bertara iristeko ibilbidea ikusiko dugu orain. Bi abiapuntu nagusi ditugu bertara iristeko, Belagoako aterpetxetik edo Linzako aterpetxetik. Gure bidea, Linzako aterpetxean hasiko da.
Linzatik hasitako igoera da agian azkarrena (nahiz eta ez den ederrena). Linzako babeslekutik abiatuta, aparkalekuaren amaieran errekaren gaineko zubia zeharkatu ondoren, GR-13ko aztarnari jarraituko diogu, La Paquiza de Linzolako magalak inguratuz Linzako lepora iritsi arte (1h20m). Linzako lepoan, Mazelatik eskuinera igotzen den bidea Petretxemaraino igotzen da. Guk La Solanako Hoiaraino jaisten den bidea hartuko dugu (gr bera), norabide ezberdinak adierazten dizkigun seinale batera iritsi arte (1h40m). Belaguako Erronkaritik La Paquiza de Linzolako magaletik datorren bidea da Ezkerraldeko bidea. Hiru Erregeen Mahaira zuzenean eramaten gaituen eskuineko bideari jarraituko diogu.
Bidea, orain, Hoya eta La Solana eta Hoya del Portillo de Larra banatzen dituen kareharrizko paretatik igotzen da. Hainbat aukera daude. Ibilbidea kareharrizko hormaren hegoaldeko hegaletik igarotzen da, ondoren, Mahaira igotzeko bideari berriz heltzeko Escouesteko lepotik. Oraingo honetan bide normaletik goaz. Harritzar handi baten altuerara iristean (argazkiak eta waypointa ikusi), bideak bira egiten du eta kareharrizko hormatik izugarri igotzen da (ez da igo behar), non jada pitzaduraz eta leizez betetako lur karstikoa ikusten hasten garen. Mugarriz markatua, bidea pitzaduren artean doa, lainoa izanez gero, ikusgarritasuna zaildu egiten da, eta, beraz, komeni da une oro mugarriak bistatik ez galtzea. Kareharrizko pareta zeharkatu ondoren, jaitsi eta Portillo de Larrako Hoyara pasatuko gara (2h15 m). Berriz ere, tamaina handiko harri batek batek bidegurutzea seinalatzen du.
Hortik aurrera, igotzeko bideak ez du galerarik; hasieran, bide nahiko laua egiten du eta, ondoren, harrizko blokeen artean, gailurrerako bidea hartzen dugu. Aurten, abuztuan, oraindik ere tamaina handiko elurzuloak geratzen ziren azken tramo inguruan, baina ez zen beharrezkoa kranpoirik erabiltzea. Udaberrian, uda hasieran, komeni da zati batzuetan eskura izatea. Budoguiaren magaletik igotzen da bidea, Budoguia eta Hiru Erregeen Mahaia Mendiak banatzen dituen leporaino, 2300 metroko altueran. Hortik aurrera bidea nabarmen estutu eta Mahaira igotzen da bere hegoaldeko magaletik. Elurrik gabe bidexka ez da arriskutsua. Baina neguan elurra/izotza nahiko agerian geratzen da azken zatietan. Tontorrera igotzeko, igoaldi txiki bat egin behar da, elurrik ez dagoenean zailtasunik gabe. Tontorrean, buzoi bat, Xabierko gazteluaren erreplika bat, eta San Frantzisko-Xavier nafar patroiaren irudia ikus ditzakegu. Ikuspegi ederrak Larrako Karst osoan. Banalerroan hodeiak dauden egunak puntu ona dira bi isurialdeen arteko hodeien fenomenoa ikusteko (kontuz ibilbide horrekin behe-lainoa dagoenean, orientazioa nahiko zaila izan daiteke GPSrik gabe zoazenean).
Hemen ikusi ditzakegu bidean zehar ikusi daitezken zenbat panoramika ikusgarri.
Itzulera bide beretik egin genuen, Linzako aterpeko aparkalekuraino, bertan utzi baikenuen autoa. Uda nahiko aurreratuta dagoenean, babeslekuaren ondoan jaisten den Ibai Berala nahiko lehor egon ohi da, eta, beraz, ezin da bainu bat hartu (gogora dezagun zati osoa lur karstikoa denez, ura lur barruan sartzen dela, eta gehiena frantzian agertzen dela). Litekeena da, ordea, Belagua/Esca ibaian bainu bat hartzea, itzulia Erronkariko Harana jaisten den errepidetik egiten badugu. Zehazki, Erronkariko udalerrian putzu handi samarra duen presa bat aurkitu dezakegu.